Sjef was elektricien, maar vooral was hij heel erg betrokken bij Het Rode Kruis. De uitvaart werd dan ook uitgevoerd met Rode Kruis Eer. Het Nederlandse Rode Kruis heeft de uitvaart met speciaal eerbetoon in 1998 eigenlijk officieel afgeschaft, maar voor Sjef werd een uitzondering gemaakt. Na een ziekbed van 2,5 jaar overleed Sjef (29 april 1941) uit Tilburg aan hartfalen na een diagnose van uitgezaaide longkanker op 19 september van 2010. Monique spreekt met dochter Astrid en kleindochter Danielle.
Sjef was een echte familieman, trotse vader van dochter Astrid, zoon David en trotse opa van Danielle die zijn oogappeltje was. Elke week werd Danielle opgehaald op school, om vervolgens samen gezellig naar de McDonalds te gaan. Opa Sjef was ook een begrip in de klas van Danielle, hij ging graag mee naar schoolreisjes en alle kinderen wilde dan bij opa Sjef in de auto zitten, in plaats van in de schoolbus. Zelfs deze kinderen uit de schooltijd van Danielle kwamen naar de uitvaart, want: ‘Opa is overleden.’
De laatste maand
De laatste maand van Sjef zijn leven heeft hij in het ziekenhuis gelegen en zelfs vanuit het ziekenhuis nog van alles geregeld voor het Rode Kruis. Dit gaf hem de nodige afleiding van zijn situatie. ‘Pap sprak nooit over de dood, zelfs niet in het ziekenhuis. ’ Aldus dochter Astrid. Ook al lag Sjef al enige tijd in het ziekenhuis, het overlijden kwam onverwachts. Willy, de vrouw van Sjef, was kort voor het overlijden toevallig op een seniorenbeurs in Tilburg en ontmoet daar Monique van Houtum. Er zou een vervolgafspraak volgen bij hen thuis maar Sjef stierf voordat de afspraak gepland was. Echter voelde voor Willy de kennismaking al goed, de uitvaart hoefde niet in een paar uur geregeld te worden. Astrid herinnert zich ook dat ze te snel door wilde gaan met het regelen van de uitvaart, maar door Monique werd teruggefloten. ‘Neem ook je tijd om afscheid te nemen’ werd er toen gezegd.
Het Afscheidshuis
Wat het meest is bijgebleven bij beiden, is dat ze 24 uur per dag bij pap/opa konden zijn in Het Afscheidshuis. ‘Hele dagen hebben we hier doorgebracht en ook de gehele uitvaart geregeld samen met Monique. Gewoon in de buurt zijn van ons pap, was al erg fijn. Ook voor andere familieleden, die gewoon langs konden komen. De frietboer aan de overkant had een goeie aan ons, grapt Astrid.
‘Ook de verzorging van pap was heel fijn, ook voor Danielle die toen pas 12 jaar oud was. Het was allemaal heel kindvriendelijk. Als haar moeder kon ik me ook goed richten op mijn eigen verdriet, Danielle kon in Het Afscheidshuis prima haar ding doen terwijl ik bij pap op de kamer was. De kamer hadden we helemaal persoonlijk gemaakt met al zijn spulletjes. De petjes die hij altijd droeg, kunstwerken van mam en oma. Mede hierom voelde het bijna alsof we gewoon thuis waren. Met zijn allen hebben we pap/opa in de kist gelegd, ook dat was een heel bijzonder moment.’
Eerbetoon van het Rode Kruis
‘De uitvaart was heel bijzonder en intens, zoveel mensen in uniform! Pap is ook met een Rode Kruis bus vervoerd naar het crematorium, toen we daar aankwamen stond er een erehaag van medewerkers van Het Rode Kruis om ons het laatste stukje te begeleiden. Het was ontzettend druk, een hele zaal vol met ook staande mensen en achter de kist stond een erewacht. Danielle (toen 12) heeft een stukje voorgelezen en een beer van een vent aan het huilen gekregen, dat was wel even moeilijk. Sjef naar de crematieruimte brengen bleek het rustigste en fijnste moment van de dag. ‘Alleen wij als gezin samen, voor het laatste moment’. Aldus Astrid. Monique heeft van te voren heel goed uitgelegd hoe dat in zijn werk ging en daarom was het voor niemand vreemd, of eng. Het was juist fijn om ook dit stukje mee te kunnen maken.
‘Na de uitvaart kwam Monique nog een aantal keren langs. Het houdt niet meteen op na de uitvaart, juist dat stukje extra zorg wordt door ons heel erg gewaardeerd. Monique doet dit uit passie en liefde voor haar vak, en dat voel je. In september van 2019 is ook onze mama/oma overleden en natuurlijk hebben we Monique weer gebeld. Ook dat was weer geweldig goed geregeld.’