Er is een steen verlegd…

Er was eens een jongetje van 6 jaar, genaamd Richard, die met zijn ouders op vakantie ging. Wandelend, samen met zijn vader, door de hoge bergen keek hij zijn ogen uit. Hij was erg onder de indruk van het mooie uitzicht. En toen viel zijn oog op een prachtige steen. De steen had allemaal kleurtjes. Later leerde hij dat dit mineralen waren. Hij zei tegen zijn vader: “Die steen neem ik mee naar huis.”

Jaren gingen voorbij. Richard is inmiddels 17 en gaat met vrienden op vakantie naar Spanje. Naast de gebruikelijke bezigheden die jongens van die leeftijd doen (drinken, dansen, uitslapen en dollen in het zwembad), gaat Richard ook een dag op excursie. Samen met een vriend van hem gaan ze het binnenland van Spanje in. De rest had daar geen zin in: “Wat moet je daar nou doen? Ouwe mensen gedoe!” Maar Richard wilde iets van de omgeving zien. Het werd een rondrit door dorpjes in een bergachtige omgeving. Tijdens die rit vond Richard een steen die hij mooi vond. Hij zei tegen zijn vriend: “Die neem ik mee voor mijn verzameling.” En zo geschiedde. Sinds die ene vakantie, toen hij 6 was, bracht hij van elke vakantie een steen mee. Het begon inmiddels al een aardige verzameling te worden.

Richard werd ouder, werd verliefd en trouwde met Conny. Op hun huwelijksreis in Thailand kwamen ze langs allerlei prachtige natuurgebieden. Samen met Conny genoot hij met volle teugen van al het natuurschoon. Ook reisden ze naar een hoger gelegen gebied en natuurlijk lag ook daar weer een bijzondere steen op hem te wachten. Tegen Conny zei hij: “Die neem ik mee en ik zet er onze trouwdatum op, want deze is wel heel speciaal.” Elke steen werd sindsdien voorzien van locatie en datum, zo werd de herinnering aan de plek nooit vergeten.

En zo gingen vele jaren voorbij. Jaren waarin Richard vele reizen maakte, zowel zakelijk als privé. En, zeker toen hij 65 werd en met pensioen ging, bleef zijn verzameling stenen groeien. Zijn vrouw en zijn kinderen zeiden af en toe: “Moet dat nou? Wat moet je toch met al die stenen?”

En toen werd Richard ziek. Zijn gezondheid ging zo snel achteruit dat de geplande rondreis door Schotland werd geannuleerd. “Jammer”, zei Richard. “Nu kan ik mijn verzameling niet uitbreiden…”

Op 5 april 2019 overlijdt Richard. Ik word uitgenodigd door Conny om zijn uitvaart te regelen. En daar hoor ik dit bijzondere verhaal over zijn verzameling stenen en krijg ik steeds meer door hoe belangrijk dit voor hem was. Ze vroeg mij: “Kunnen we daar niet iets mee doen?” Ik vertel dat we een foto op de kaart kunnen zetten van één of meerdere stenen. “Oh,” zei Conny, “dat is wel mooi ja, want iedereen weet van die gekke verzameling van hem; dat is echt zó Richard!”

Richard wilde begraven worden. En zo ontstond er een nieuw idee met de stenen van Richard in de hoofdrol. Op de dag van de uitvaart hadden alle aanwezigen een steentje bij zich. Precies zoals we in de kaart hadden gevraagd. Op het steentje stond één woord, dat wat Richard voor hen betekende. Tijdens de dienst werd natuurlijk het nummer ‘De Steen’ afgespeeld. Ook werd er in diverse toespraken regelmatig naar zijn verzameling stenen verwezen. Richard kon er altijd hele verhalen over vertellen, dus was dat nu ook niet meer dan logisch. Na de dienst kon iedereen zijn of haar steen bij het graf neerleggen. Een mooi een uniek eerbetoon voor Richard en zijn bijzondere verzameling.

Bij het verlaten van de uitvaart kreeg iedereen een prentje en een klein plat steentje mee. Op dat steentje stond de datum van de uitvaart en “Bedankt.”

Tenslotte vraag je je misschien af, wat heeft de familie met al zijn stenen gedaan? Richard zijn verzameling en alle steentjes van zijn uitvaart liggen nu op zijn graf. De stenen zijn in hars gegoten en zo is zijn graf bedenkt met een deken van herinneringen. Voor Conny, de kinderen en kleinkinderen was dit mooi om te doen, het plaatje klopt zo. Het is een uniek grafmonument geworden waar de eigenheid van Richard maar ook de vele mooie woorden van nabestaanden tot uiting komen.

Zijn alle stenen erop gelegd? Nee, de allereerste met de mooie kleurtjes en de steen van de trouwdag hebben ze gehouden en die hebben een mooie plek gekregen thuis bij de foto van Richard.

Ik ben dankbaar, dat ik door kleine tips en creatieve ideeën dit soort grote bewegingen teweeg kan brengen.

Monique van Houtum,
Uitvaartleidster