Een terugblik op het jaar 2020

Onderstaand bericht bevat informatie die niet meer van toepassing is.

Een jaar dat normaal begon, maar dat vanaf eind februari een aaneenschakeling was van ziekte, overlijden, regels en richtlijnen. Dat was 2020. Zonder twijfel waren het de slachtoffers en nabestaanden die hier de grootste dupe van werden. Wij hebben daarom onwijs veel bewondering voor hun veerkracht en creativiteit. In dit verhaal blikken wij terug hoe wij in dit abnormale jaar alle zeilen hebben bijgezet en hoe wij als team deze crisis hebben ervaren.

Regels en richtlijnen

Het was vele malen drukker dan normaal. Dagen van twaalf uur waren eerder de regel dan een uitzondering. Maar ook waren de uitvaarten intenser. De emoties van nabestaanden waren in veel gevallen heftiger doordat ze niet konden waken en bij het overlijden aanwezig konden zijn. En wanneer eenmaal de uitvaart geregeld moest worden, kwamen wij weer met nog meer regels.

Het voeren van gesprekken moest via de computer of slechts met een beperkt aantal nabestaanden in één ruimte. We konden niemand een hand geven of een arm ter bemoediging om hen heen slaan. Want ook wij moesten net als iedereen uit veiligheidsoverwegingen met meer afstand werken dan normaal het geval is. Om die reden konden we met veel minder mensen samenkomen en was er zelfs een periode dat we maar 30 personen welkom mochten heten bij een uitvaart.

“Werken op de handrem.”

Er kwamen beperkingen bij het overbrengen en het verzorgen van de overledene. Bij een besmetting gebeurde dit volledig in beschermende kleding en konden nabestaanden niet meehelpen. Dit was hartverscheurend omdat wij weten hoe belangrijk dit voor nabestaanden kan zijn. Ook kunnen wij onze 24-uurs kamers nog steeds niet aanbieden en een rouwbezoek gaat alleen volgens strikte afspraken.

Onze werkzaamheden stonden vooral in het teken van regels. Werken op de handrem noemen wij dit. En dat is iets wat wij niet gewend zijn en normaliter zo min mogelijk hanteren (alleen de regels van de wet), ons motto is namelijk: “Alles kan en alles mag”.

Veerkracht en creativiteit

Ondanks al deze beperkingen bewogen de nabestaanden zonder klagen mee. Het was mooi om te zien hoe creatief en berustend nabestaanden met alle regels om zijn gegaan. Er werden samen met ons nieuwe ideeën van afscheid nemen bedacht. Een rondgang door het dorp, langs erehagen of een drive-through uitvaart waar de mensen juist langs de overledene reden om een laatste groet te brengen.

Ook kozen nabestaanden er vaak voor om de mensen, die niet bij de uitvaart aanwezig konden zijn, via een livestream te betrekken. Deze verbondenheid voelde groot en was hartverwarmend. Weer bleek, dat het voor een persoonlijke uitvaartdienst niet uitmaakt of er dertig of driehonderd personen aanwezig zijn. Soms was het voor nabestaanden juist makkelijker om te spreken voor een kleine groep, bekende mensen.

Een warme groet

Het doet ons goed dat wij de afgelopen weken van zoveel nabestaanden een kerstgroet mochten ontvangen. Woorden als: “Dankbaar”, “Fijn”, “Zo persoonlijk” en: “Dit afscheid hoorde echt bij ons pap”, lazen wij terug. Dit gaf ons het gevoel, dat we ondanks alle regels en richtlijnen er toch in zijn geslaagd om een persoonlijke uitvaart te verzorgen.

Wij willen dan ook bij deze alle nabestaanden bedanken voor deze mooie woorden en het vertrouwen in onze dienstverlening. Wij wensen hen nog heel veel sterkte bij het verwerken van hun verlies.

Laten we hopen dat, nu er vaccinaties plaatsvinden, deze periode van “afstand” snel tot het verleden behoort en dat iedereen een goed en vooral gezond 2021 ingaat.

Een warme groet namens het hele team,
Monique van Houtum