Het thema van de uitvaart? Vogeltjes!
Gerrie van Oirschot
Ik kreeg een melding binnen van een alleenstaande man; Jan, die op 84-jarige leeftijd was overleden. Zijn neven en nichten zouden samen met mij de uitvaart gaan regelen. Toen ik op het afgesproken adres aankwam, zaten de neven in de keuken, met een kratje bier, te proosten op het leven van ome Jan. “Ga maar naar de huiskamer, daar zitten de vrouwen, die gaan het wel met u regelen” riepen ze in koor.
En inderdaad, in de huiskamer zaten een aantal vrouwen, de nichtjes van ome Jan. Allemaal erg begaan met hem, maar ook wel blij dat hij nu rust had, het laatste stukje van zijn leven was niet erg fijn geweest. Ome Jan was als vrijgezelle oom altijd bij hen over de vloer gekomen, hij was min of meer meubilair geworden zeiden ze.
Maar toen ik dieper op dingen inging om wat te weten te komen over ome Jan, vonden ze dat moeilijk. Ik dacht, hoe moet ik dan een dienst voorbereiden als we niets weten over hem? Maar gaandeweg werd duidelijk dat alles in het leven van Ome Jan draaide om vogels, echte en beeldjes. En dan vooral van die beeldjes met een sensor er in, die geluid maken als je er met je hand er overheen wrijft.
Dus bij mij plopte meteen een idee op! Ik stelde aan de meiden voor dat ik van alles wat ik aan levensverhaal van ome Jan had opgeschreven, een mooi verhaal zou maken en in stukjes zou voorlezen. Elke keer als ik een stukje gelezen had zou ik mijn hand over het vogeltje halen die bij mij op de katheder was gezet, uit respect aan ome Jan. Het vogeltje zou dan fluiten en daarna zouden we een liedje draaien wat ook weer gerelateerd was aan vogeltjes. We draaiden o.a. “Black bird”, “les oiseaux chantaient” van sweet people, “Vanmorgen vloog ze nog” van Robert Long etc…
Ik vond het ook best wel een beetje spannend, want wat zouden de gasten in de aula hiervan vinden? Zoals afgesproken las ik het levensverhaal van om Jan voor. En telkens als ik klaar was met een stukje lezen, haalde ik mijn hand over het vogeltje wat bij me stond. De vogel floot vrolijk, maar niet alleen dat, de hele familie glimlachte naar mij als ik dat deed! En dat alleen al maakte me heel erg blij. Na afloop kreeg ik van veel mensen uit de zaal complimenten: “Het was echt ome Jan! je hebt hem goed neergezet, en wat leuk met dat vogeltje!”
Door te luisteren naar mensen in het eerste gesprek, kun je net de juiste dingen oppikken. Zoals nu bij ome Jan met zijn vogeltjes. Familie blij en ik blij dat ik ze net dat persoonlijke tintje erbij had kunnen geven, die deze dienst zo echt “ome Jan “ maakte.
Nadien, in een nagesprek wat ik met de familie had, werd er nogmaals vol lof gesproken over de dienst. Zij konden verder met dit afscheid wat goed was geweest, en dat is het allerbelangrijkste…